فقط خدا

اگر پيام خدا را خوب دريافت نکرديد،

به “فرستنده ها” دست نزنيد، “گيرنده ها” را تنظيم کنيد .

مردي از انصار نزد پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم رفت و گفت: «اي رسول خدا! من طاقت دوري شما را ندارم . گاهي همين که به خانه مي‌رسم، به ياد شما مي افتم و خانه و خانواده را رها مي‌کنم و به سوي شما مي آيم تا چشمم دوباره به جمال شما روشن شود . اکنون در اين فکرم که در روز قيامت وقتي شما در بهشت به بالاترين مقام مي رسيد، من چگونه به شما دست يابم.» پس از اين سخنان، آيه 69 سوره نسا بر پيامبر فرود آمد:

«و من يطع الله و الرسول فأولئک مع الذين انعم الله عليهم من النبين
و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئک رفيقا»

آنان که از خدا و رسول او پيروي مي کنند

(در روز قيامت) با کساني هستند که خداوند به آنها نعمت بخشيده است:

پيامبران (انبياء) و راستان (صديقان) و شهدا و نيکوکاران (صالحان)،

که رفيقان و همنشيناني نيکو هستند.

رسول خدا آن مرد را فرا خواند و اين آيه را برايش خواند و به او بشارت همراهي با خود در بهشت را داد.

بحارالانوار، ج17، ص14 مجالس (شيخ طوسي)

الهى در شگفتم؛

از آنکه کـوه را مى‏شکافد، تا به معدن جواهر دست‏ يابد ،

ولي خويش را نمي کاود تا به مخزن حقائق برسد .

خداوندا مرا ببخش، که مسلمــان نبودم و خــودم  را مسلمـان معرفـي کردم

خداوندا مرا ببخش، که با عملکردم نه تنها بي ديني را به تو رهنمون نشدم

بلکه چنان بـد عمل کــردم کـه چندين ضعيف الايمــان را نيـز از تـو فراري دادم

خداوندا مـرا  ببخش، کـه آخـرت و رضـايت تـو را بـه دنيــا و تعلقـاتش فـروختم

خداوندا مرا ببخش، که هميشه ازت طلبکارم ... چـــرا ؟!

نميدونم شـايـد " چـون بهم لطف کـردي و منو آفريدي، مديون من شـدي ! "

 خداوندا مرا ببخش ...

افسـوس که تـا ديروز قسمتي از آخـرت را مي فروختيم

تا دنيا رو بدست بياريم

وصد افسوس که امروز، از دنيامون هزينه مي کنيم

تا باقي مانده ي آخرتمون رو هم خراب کنيم

خدايا؛ حکمت قدم هايي را که برايم بر مي داري بر من آشکار کن،

تا درهايي را که به سويم مي گشايي، ندانسته نبندم،

و درهايي که به رويم مي بندي، به اصرار نگشايم.

خدايا بفهمانم که بي تو چه مي شوم،      اما نشانم نده

مهربانا هم بفهمانم و هم نشانم بـده،      که با تو چه خواهم شد

بنده ی من؛

ميدانم که گاهی دلت تنگ مي شود همان دلي که جاي من در آن است، آنقدر تنگ ميشود که حتي يادت مي رود من آنجايم.

نگران هيچ چيز نباش، تو مرا داري، هنوز من هستم، هنوز خدايت همان خداست!

اما من نمي خواهم تو همان باشي! تو بايد در هر زمان بهترين باشي.

من همیشه در کنارت هستم، هر وقت گريه مي کني دستان مهربانم چشمانت را مي نوازد.

هرگاه بغضت نگذاشت صدايت را بشنوم، صداي خرد شدن ديوار بين خودم و تو را شنيده ام!

درست است مرا فراموش کرده اي، اما من حتي سر انگشتانت را از ياد نبرده ام!

دلم نمي خواهد غمت را ببينم، مي خواهم همیشه شاد باشی . من شادیت را می خواهم و تو هم مي تواني خشنودي مرا بخواهی.

من گفتم: "وجعلنا نومکم سباتا" (ما خواب را مايه آرامش شما قرار داديم) و من هر شب که مي خوابي روحت را نگاه مي دارم تا تازه شود.

نگران نباش! دستان مهربانم قلبت را مي فشارد . شبها که خوابت نمي برد فکر مي کني تنهايي؟ اما نه، من هم دل به دلت بيدارم!

فقط کافيست خوب گوش بسپاري و بشنوي ندايي که تو را فرا ميخواند به خوب زيستن!

                      از طرف:

                                         پروردگارت

                                                            با عشق!

قلب من خانه ي خداست

ممکن است گاهي گريه کنم ولي هيچگاه در تنهايي گريه نميکنم

خداوند اينجاست اشکهاي مرا پاک مي کند... چون ...

قلب من خانه ي خداست

 ممکن است گاهي بيفتم و بلغزم اما هرگز در سقوط تنها نمي مانم

خداوند هست و مرا بلند مي کند... چون...

قلب من خانه ي خداست

شايد گاهي رنج بکشم اما هرگز در  اين رنج کشيدن تنها نمي مانم

پروردگار مرا از رنجها رها مي کند...چون...

 قلب من خانه ي خداست

خوشحالم، براي اينکه ميدانم هرگز تنها نيستم

 خداوند همواره با من است...چون...

 قلب من خانه ي خداست

حاجتي در دل بي تابم  داشتم...

به دل گفتم: لياقت برآورده شدن خواسته ات را نداري وگرنه از تو حرکت و از خدا برکت و خدا  هم برايت برآورده اش ميکرد.

دل گفت: مگر آنچه را که تابحال  خدا به تو داده است  لياقتش را داشته اي!

و مگر او تابحال در بذل نعمت هاش به لياقت تو نگاه مي کرده است؟!

 و قسم مي خورم که دل راست مي گفت.

وقتی که تنهای تنها می شوی

وقـــتی که دوســــتانت،درست در حسـاس ترین لحظه رهایت ميكنند

وقتی که طوفان امتحان،خاشاک دوستی های سطحی رامی رباید

و لجن متعفن خودخواهی و منفعت طلبی را نمایان می سازد

وقتــــی که هیچ تکیه گاهـــــــــی برایت نمــــــی ماند

و هیچ دستی خالصانه به سویت دراز نمی گردد

یک پناهــــگاه می ماند که هیچ حادثه ای نمیتواند آن را از تو بگیرد

او حتــــــی در مـقـابـل بـدی هـای تـو خوبـــــــــــــــی مـی آورد

و روی زشتــــــــی های تو پـرده ی اغماض مـــی افکند

اگر بدانی که محبت و اشتیاق او به تو چقدر است

بنـد بنـد تـنــت از هــــم مـــــی گســــــلد

حتــماً دانســــته ای او کیســـــت!؟

پس چرا در انتها به او برسی

از او آغـــاز کن

قلب من قـــالی خداست

       تاروپودش از پر فرشته هاست

               پــــــهن کـــــــــــرده او دل مرا

                      در اتاق کوچــــــــــکی در آسمان

شب که می شود خدا روی قالی دلم

      راه می رود؛ذوق می کنم گریه می کنم    

            اشــــــــــک من ســـــــــــــــتاره می شود

                  هر ستــــــــــاره ای به سمت ماه می رود

یک شبی حواس من نبود

       ریخت روی قـــــالی دلم

           شیشه ای مرکــب سیاه

               سالهاســـت مانده جای آن

                     جـــــــای لـــکه های اشتباه

ای خـــــــدا به من بــگو

          لـــکه های چرکـــمرده را

                  کـــــجا خــــاک می کنند؟

                          آه از اینهمه گناه و اشتباه

قلب من دوباره تند تند می زند

       مثل اینکه باز هم خــــــداست

                 روی قالی دلم قدم گذاشت

                        در میان رشته های نازک دلم

                              نقش یک درخت و یک پرنده کاشت

 قلب مــن چقدر قیـــــمتـی اســـت

     چون که قالـــی ظریــف و دستبـاف اوسـت

            این پرنده ای که لای تاروپودش است هدهد است

                      مــی پـرد به ســـوی قـله های قــــاف دوســـت

"عرفان نظرآهاری"

باران رحمت خدا

همیشه و همه جا می بارد

 تقصیر ماست

که کاسه هایمان را برعکس گرفته ایم!
 

خداوند بی نهایت است و لامکان و بی زمان، اما به قدر فهم تو کوچک می شود، و به قدر آرزوی تو گسترده می شود و به قدر ایمان تو کارگشا می شود و به قدر نخ پیرزنان دوزنده باریک می شود و به قدر دل امیدواران گرم می شود .

 یتیمان را پدر می شود و مادر، بی برادران را برادر می شود، ناامیدان را امید می شود، گمگشتگان را راه می شود، در تاریکی ماندگان را نور می شود، رزمندگان را شمشیر می شود، پیران را عصا می شود و محتاجان به عشق را عشق می شود .

خداوند همه چیز می شود همه کس را

به شرط اعتقاد

به شرط پاکی دل

به شرط طهارت روح

بـه شـرط پـرهیـز از معـاملـه بـا ابـلیس

بشویید قلب هایتان را از هر احساس ناروا و مغزهایتان را از هر اندیشه خلاف و زبان هایتان را از هر گفتار ناپاک و دست هایتان را از هر آلودگی در بازار و بپرهیزید، از ناجوانمردی ها، ناراستی ها، نامردمی ها .

مگر از زندگی چه می خواهید

که در خدایی خدا یافت نمی شود ؟

که به شیطان پناه می برید ؟

که در عشق یافت نمی شود که به نفرت پناه می برید؟ که در سلامت یافت نمی شود که به خلاف پناه می برید؟ و مگر حکمت زیستن را از یاد برده اید که انسانیت را پاس نمی دارید؟

(از سخنان ملا صدرای شیرازی)

پروردگارا ...

کمکم کن ، کمکم کن که بتوانم پنجره ی دلم را رو به حقیقت بگشایم.

خدایا ...

یاریم کن که مرغ خسته دلم را که دیری است دراین قفس زندانی است ، در آسمان آبی عشق تو پرواز دهم.

پروردگارا ...

یاریم کن که شوق پرواز را همیشه در خود زنده نگه دارم.

خدایا ...

توخود می دانی که بدترین درد برای یک انسان دورماندن ازحقیقت خویشتن و رها شدن در گرداب فراموشی و سردرگمی است . پس توای کردگار بی همتا مرا یاری کن که به حقیقت انسان بودن پی ببرم تابتوانم روز به روز به تو که سر چشمه تمام حقایقی نزدیک و نزدیکتر شوم.

خدایا ...

مرا فرصتی ده تا پاک بودن را تجربه کنم و بتوانم حتی برای یک لحظه آنچه باشم که تو می خواهی.

  بخدا گفتم: بیا جهان رو قسمت کنیم ،

 آسمون واسه من ، ابراش مال تو ،

 دریا مال من ، موجش مال تو ،

ماه مال من ، خورشید مال تو ...

خدا خندید و گفت : بندگی کن ،

همه دنیا مال تو ... من هم مال تو ...